Η ΟΠΛΑ: Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα.

Η ΟΠΛΑ: Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα.
Έχει την Ιστορία της. Την έχουν κατασυκοφαντήσει:
«Οι φονιάδες».
Δεν είναι αλήθεια. Εμείς, οι Αθηναίοι ξέρουμε ότι μπορούσαμε να στηριχτούμε σ' αυτούς, στις απεργίες, στις διαδηλώσεις, και στα γραψίματα στους τοίχους. Βγαίναμε τη νύχτα, όταν απαγορευότανε η κυκλοφορία και μας κάνανε επιθέσεις ακόμη και οι «εδεσίτες ». Αυτούς, του ΕΔΕΣ της Αθήνας, που αναγκάστηκε να τους αποκηρύξει ο ίδιος ο Ζέρβας σα συνεργάτες των γερμανών. Τα μέλη της ΟΠΛΑ ήταν οπλισμένα. Μας προστάτευαν.
Γινόντουσαν μάχες κάθε βράδυ. Ύστερα άρχισαν να χτυπιούνται ανοιχτά με τον εχθρό, σε αντίποινα για την τρομοκρατία.
Ήταν παλικάρια και αποφασισμένοι. Δεν είναι εύκολο να μπαίνεις στο «Πικαντίλλυ» και να χτυπιέσαι με τους γκεσταπίτες. Δεν είναι εύκολο να χτυπιέσαι ανοιχτά με τους Έλληνες φασίστες που τρομοκρατούσαν τις συνοικίες. Το έκαναν και πέτυχαν.
Θα το σκεφτόντουσαν πολύ οι φασιστικές συμμορίες να μπούνε και να χτυπήσουν τις συνοικίες:
Η ΟΠΛΑ θα εκδικηθεί ! . . .

Δημήτρης Ραβάνης-Ρεντής: "Ημερολόγιο προσφυγιάς".

Ο σιδηροδρομικός Πασχάλης Πουσκουλέλης ήταν συνδικαλιστικό στέλεχος του Εργατικού ΕΑΜ Θεσσαλονίκης, με εντυπωσιακή αντιστασιακή δράση. Δράση η οποία τον έβαλε γρήγορα στο στόχαστρο της τρομοκρατικής γερμανοντυμένης συμμορίας του περίφημου δωσίλογου Δάγκουλα. Από τον Απρίλιο του 1944, ο Πουσκουλέλης, για να γλυτώσει κρυβόταν σε φιλικά του σπίτια, ενώ σκεφτόταν να αφήσει την συνδικαλιστική δουλειά και να ανεβεί στο βουνό.

Η ΟΠΛΑ, προκειμένου να τον προστατέψει, έστειλε ένα μόνο ανώνυμο γράμμα στον δωσίλογο πρόεδρο του σωματείου σιδηροδρομικών Θεσσαλονίκης. Αυτός τρομοκρατημένος ήρθε σε επαφή με τους συμμορίτες του Δάγκουλα για να σταματήσουν να κυνηγούν τον αντιστασιακό συνδικαλιστή. Στη συνέχεια πήγε ο ίδιος προσωπικά και βρήκε τον Πουσκουλέλη και τον διαβεβαίωσε ότι δεν πρέπει να φοβάται για τη ζωή του και να σταματήσει να κρύβεται ....

Ο αριστερός συνδικαλιστής Σταύρος Πιτιανούδης, μέλος του Εργατικού ΕΑΜ Θεσσαλονίκης, στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου στο Εργατικό Κέντρο της πόλης το 1944, τολμά να μιλήσει ανοιχτά και απροκάλυπτα υπέρ του ΕΑΜ και του αγώνα του ΕΛΑΣ. Οι εργάτες τον καταχειροκροτούν.

Αμέσως τρεις άντρες της Ασφάλειας τον συλλαμβάνουν κατεβάζοντας τον από το βήμα. Τον σέρνουν στο γραφείο του προέδρου του Εργατικού Κέντρου Θεοδώρου, ενώ λίγο μετά τηλεφωνούν για να "έρθει αμάξι να τόνε πάρει".

Ο Πιτιανούδης δεν τα έχασε καθόλου. Πληροφορεί τον Θεοδώρου ότι η ΟΠΛΑ έχει πάρει ήδη τα μέτρα της, προβλέποντας την εξέλιξη των γεγονότων, οπότε αν πάθει τίποτα, την άλλη μέρα θα το πληρώσει με το κεφάλι του.

Ο Θεοδώρου, παράλυτος από τον φόβο επεμβαίνει στους ασφαλίτες και καταφέρνει να αφεθεί ελεύθερος ο αντιστασιακός συνδικαλιστής. Ο επικεφαλής ασφαλίτης περιορίζεται απλά να ψιθυρίσει στον Θεοδώρου:
"Τότε κύριε πρόεδρε γιατί μας φωνάζετε, για να μάς γιουχαΐζουν οι εργάτες;" και παίρνει τους άντρες του και φεύγει.

Οι ιστορίες είναι παρμένες από τις συνεντεύξεις του Άγγελου Αυγουστίδη και τις σημειώσεις που του έχουν δώσει οι ίδιοι οι συνδικαλιστές στις αρχές της δεκαετίας του 1980.