Μια ακόμα μαρτυρία για την δράση της νεολαίας του ΣΕΚΕ στην περίοδο 1920-22, μας δίνει ο Λευτέρης Αποστόλου, σημαίνον στέλεχος της κομμουνιστικής αριστεράς και της Εθνικής Αντίστασης (ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ εκ μέρους του ΚΚΕ). Την περίοδο που έδωσε τη συνέντευξη (ένα χρόνο πριν από τον θάνατό του - 1978) ανήκε ιδεολογικά στο ΚΚΕ Εσωτερικού:
«Η Νεολαία του Κόμματος, δεν παρουσίασε καμιά αξιοσημείωτη δράση στην αντιπολεμική προπαγάνδα. Δηλαδή να στέλνει εφημερίδες στο μέτωπο, να αλληλογραφεί με στρατιώτες, να προμηθεύει προκηρύξεις όσους κομμουνιστές νεολαίους πήγαιναν για πόλεμο. Θυμάμαι έρχονταν πολλοί νέοι, που είχε κληθεί η κλάση τους και μας έλεγαν να τους δώσουμε κάποιες οδηγίας. Τι περισσότερο από ότι ολόκληρος ο λαός ήθελε; Να τελειώνει μια ώρα νωρίτερα ο πόλεμος γιατί αλλιώς θα οδηγηθούμε στην καταστροφή. Κάποια επαφή είχαμε με όσους υπηρετούσαν στρατιώτες στις μονάδες των Αθηνών αλλά ήταν ελάχιστοι. Τι οδηγίες τους δίναμε; Καμιά πληροφορία απ' όσα μαθαίνουν από το μέτωπο, κάποια σύσταση να βοηθήσουν ένα δικό μας παιδί, που πρωτοπήγαινε στρατιώτης. Τότε το σύστημα ήταν ιδιαίτερα καταπιεστικό, οι νέοι υπόφεραν αρκετά από την άθλια τροφή, τις ακαθαρσίες και τις ψείρες. Θυμάμαι ότι είχαμε μάθει για κάποια μικρή αντιπολεμική δράση του Πουλιόπουλου, αλλά δεν είχαμε επαφή μαζί του. Δεν ήταν μέλος του Κόμματος. Βέβαια χρησιμοποιούσαμε το αντιπολεμικό αίσθημα του λαού σαν επιχείρημα όταν κάναμε την προπαγάνδα μας και προτείναμε τις θέσεις μας. Αλλά το αντιπολεμικό αίσθημα υπήρχε, δεν το δημιούργησε καμία νεολαία και κανένα κόμμα. Προσπαθούσαμε απλά να το κάνουμε πολιτική συνειδητοποίηση. Με όχι εντυπωσιακά αποτελέσματα, ωστόσο, γιατί μόνο από το 1923, αρχίζει νέα φάση και δραστηριοποίηση της Κομμουνιστικής Νεολαίας».
Ο Ελευθέριος Σταυρίδης, υπήρξε πρακτικά ο γραμματέας του ΚΚΕ στα έτη 1926-1928, δηλαδή κατά την δύσκολη για το κόμμα περίοδο της παγκαλικής δικτατορίας. Μετά την διαγραφή του από το ΚΚΕ προσχώρησε στην αστικοδημοκρατική παράταξη (με την οποία φλέρταρε πολιτικά ακόμα και όταν ήταν κομμουνιστής), για να γίνει στέλεχος του κόμματος του Καφαντάρη. Αναφέρεται συχνά στο διαδίκτυο, αλλά και σε διάφορα έντυπα ότι προσχώρησε στον φασισμό και ήταν από τους ιδρυτές της φασιστικής οργάνωσης τρία Ε (ΕΕΕ). Προσωπικά δεν το γνωρίζω και δεν έχω στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν - πιθανότατα είναι συκοφαντία. Ο Σταυρίδης μετά τον Εμφύλιο έγινε θεωρητικός του αντικομουνισμού και ένας από τους πρώτους εκπροσώπους της αλήστου μνήμης Σοβιετολογίας στην ελληνική εκδοχή της (υπήρχε και η απαραίτητη μισθοδοσία από τα καραμανλικά κονδύλια για την συντήρηση αυτών των “πολιτικών" επιστημόνων).
Ιούλιος 1922: Η ηγεσία του ΣΕΚΕ και της ΓΣΕΕ, στη φυλακή, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, λόγω της αντιπολεμικής αρθρογραφίας στον Ριζοσπάστη. Νωρίτερα, είχαν φυλακιστεί και οι βενιζελικοί πολιτικοί, που είχαν προσυπογράψει το "Δημοκρατικό Μανιφέστο", του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Στη φωτογραφία, από δεξιά οι : Γιάνης Κορδάτος, Γεώργιος Γεωργιάδης, Ευάγγελος Ευαγγέλου, Γεώργιος Παπανικολάου και Αριστοτέλης Σίδερης.
Ο Σταυρίδης συνέγραψε ένα βιβλίο το 1951, με τίτλο “Τα Παρασκήνια του ΚΚΕ”, πιθανά για να βγάλει το παντεσπάνι του και χωρίς να ξέρει ότι το έργο του θα γίνει ένα από τα ιερά βιβλίο των εν Ελλάδι αντικομουνιστών.
Η μεροληψία εναντίον του ΚΚΕ, της ΕΣΣΔ, της Κομιντέρν και των πρώην συντρόφων του, είναι εμφανής σε κάθε σελίδα του βιβλίου αυτού (δεν είναι δυσεύρετο, πωλείται από την ¨Ελεύθερη Σκέψη¨ ). Παρ' όλα αυτά, στο σημείο που γράφει για το ρόλο του ΣΕΚΕ στην Μικρά Ασία και ειδικότερα για την ηγεσία του, ο Σταυρίδης (που ήταν και ο ίδιος στρατιώτης στο νότιο μικρασιατικό μέτωπο), είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Αφού λοιπόν σε πλείστες όσες περιπτώσεις αναφέρει ότι η ηγεσία του κόμματος είχε αρκεστεί μόνο στα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» μέσα σ' ένα «διάχυτο αντιπολεμικό πνεύμα», στέκεται, κυρίως, στην δράση μεμονωμένων στρατιωτών.
Και γράφει:
«Ουδέν σαμποτάζ ουδεμία βλάβη υλικού, ουδείς φόνος αξιωματικού, ουδεμία στάσις στρατιωτικής μονάδος (σημείωση μ.ι. : από κομμουνιστές, βέβαια γιατί άλλοι έκαναν). Όλα αυτά - συνεχίζει ο Σταυρίδης - δεν υιοθετήθησαν, διότι η αντιπολεμική δράσις δεν εγένετο εντός της Ελλάδος, αλλά εκτός αυτής. Δεν επρόκειτο εάν εκάμναμεν όλα αυτά να διαλύσωμεν την οργάνωσιν του αστικού στρστού και να σχηματίσωμεν κομμουνιστικόν στρατόν, δια να καταλάβωμεν ημείς την εξουσίαν εν τη χώρα μας. Εάν τα εκάμναμεν αυτά το όφελος θα ήτο μόνον του Κεμάλ και των Τούρκων, οι οποίοι θα εκέρδιζον βέβαια αμέσως τον πόλεμον. Η επιδίωξις μας δεν ήτο τόσον η ήττα της Ελλάδος προς όφελος της Τουρκίας, αλλά με οιονδήποτε τρόπον το σταμάτημα του πολέμου δια μιας ειρήνης. Σύνθημα «Μη πολεμάτε» δεν εδώσαμεν ποτέ».
«Η Νεολαία του Κόμματος, δεν παρουσίασε καμιά αξιοσημείωτη δράση στην αντιπολεμική προπαγάνδα. Δηλαδή να στέλνει εφημερίδες στο μέτωπο, να αλληλογραφεί με στρατιώτες, να προμηθεύει προκηρύξεις όσους κομμουνιστές νεολαίους πήγαιναν για πόλεμο. Θυμάμαι έρχονταν πολλοί νέοι, που είχε κληθεί η κλάση τους και μας έλεγαν να τους δώσουμε κάποιες οδηγίας. Τι περισσότερο από ότι ολόκληρος ο λαός ήθελε; Να τελειώνει μια ώρα νωρίτερα ο πόλεμος γιατί αλλιώς θα οδηγηθούμε στην καταστροφή. Κάποια επαφή είχαμε με όσους υπηρετούσαν στρατιώτες στις μονάδες των Αθηνών αλλά ήταν ελάχιστοι. Τι οδηγίες τους δίναμε; Καμιά πληροφορία απ' όσα μαθαίνουν από το μέτωπο, κάποια σύσταση να βοηθήσουν ένα δικό μας παιδί, που πρωτοπήγαινε στρατιώτης. Τότε το σύστημα ήταν ιδιαίτερα καταπιεστικό, οι νέοι υπόφεραν αρκετά από την άθλια τροφή, τις ακαθαρσίες και τις ψείρες. Θυμάμαι ότι είχαμε μάθει για κάποια μικρή αντιπολεμική δράση του Πουλιόπουλου, αλλά δεν είχαμε επαφή μαζί του. Δεν ήταν μέλος του Κόμματος. Βέβαια χρησιμοποιούσαμε το αντιπολεμικό αίσθημα του λαού σαν επιχείρημα όταν κάναμε την προπαγάνδα μας και προτείναμε τις θέσεις μας. Αλλά το αντιπολεμικό αίσθημα υπήρχε, δεν το δημιούργησε καμία νεολαία και κανένα κόμμα. Προσπαθούσαμε απλά να το κάνουμε πολιτική συνειδητοποίηση. Με όχι εντυπωσιακά αποτελέσματα, ωστόσο, γιατί μόνο από το 1923, αρχίζει νέα φάση και δραστηριοποίηση της Κομμουνιστικής Νεολαίας».
Ο Ελευθέριος Σταυρίδης, υπήρξε πρακτικά ο γραμματέας του ΚΚΕ στα έτη 1926-1928, δηλαδή κατά την δύσκολη για το κόμμα περίοδο της παγκαλικής δικτατορίας. Μετά την διαγραφή του από το ΚΚΕ προσχώρησε στην αστικοδημοκρατική παράταξη (με την οποία φλέρταρε πολιτικά ακόμα και όταν ήταν κομμουνιστής), για να γίνει στέλεχος του κόμματος του Καφαντάρη. Αναφέρεται συχνά στο διαδίκτυο, αλλά και σε διάφορα έντυπα ότι προσχώρησε στον φασισμό και ήταν από τους ιδρυτές της φασιστικής οργάνωσης τρία Ε (ΕΕΕ). Προσωπικά δεν το γνωρίζω και δεν έχω στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν - πιθανότατα είναι συκοφαντία. Ο Σταυρίδης μετά τον Εμφύλιο έγινε θεωρητικός του αντικομουνισμού και ένας από τους πρώτους εκπροσώπους της αλήστου μνήμης Σοβιετολογίας στην ελληνική εκδοχή της (υπήρχε και η απαραίτητη μισθοδοσία από τα καραμανλικά κονδύλια για την συντήρηση αυτών των “πολιτικών" επιστημόνων).
Ιούλιος 1922: Η ηγεσία του ΣΕΚΕ και της ΓΣΕΕ, στη φυλακή, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, λόγω της αντιπολεμικής αρθρογραφίας στον Ριζοσπάστη. Νωρίτερα, είχαν φυλακιστεί και οι βενιζελικοί πολιτικοί, που είχαν προσυπογράψει το "Δημοκρατικό Μανιφέστο", του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Στη φωτογραφία, από δεξιά οι : Γιάνης Κορδάτος, Γεώργιος Γεωργιάδης, Ευάγγελος Ευαγγέλου, Γεώργιος Παπανικολάου και Αριστοτέλης Σίδερης.
Ο Σταυρίδης συνέγραψε ένα βιβλίο το 1951, με τίτλο “Τα Παρασκήνια του ΚΚΕ”, πιθανά για να βγάλει το παντεσπάνι του και χωρίς να ξέρει ότι το έργο του θα γίνει ένα από τα ιερά βιβλίο των εν Ελλάδι αντικομουνιστών.
Η μεροληψία εναντίον του ΚΚΕ, της ΕΣΣΔ, της Κομιντέρν και των πρώην συντρόφων του, είναι εμφανής σε κάθε σελίδα του βιβλίου αυτού (δεν είναι δυσεύρετο, πωλείται από την ¨Ελεύθερη Σκέψη¨ ). Παρ' όλα αυτά, στο σημείο που γράφει για το ρόλο του ΣΕΚΕ στην Μικρά Ασία και ειδικότερα για την ηγεσία του, ο Σταυρίδης (που ήταν και ο ίδιος στρατιώτης στο νότιο μικρασιατικό μέτωπο), είναι ιδιαίτερα προσεκτικός.
Αφού λοιπόν σε πλείστες όσες περιπτώσεις αναφέρει ότι η ηγεσία του κόμματος είχε αρκεστεί μόνο στα αντιπολεμικά άρθρα του «Ριζοσπάστη» μέσα σ' ένα «διάχυτο αντιπολεμικό πνεύμα», στέκεται, κυρίως, στην δράση μεμονωμένων στρατιωτών.
Και γράφει:
«Ουδέν σαμποτάζ ουδεμία βλάβη υλικού, ουδείς φόνος αξιωματικού, ουδεμία στάσις στρατιωτικής μονάδος (σημείωση μ.ι. : από κομμουνιστές, βέβαια γιατί άλλοι έκαναν). Όλα αυτά - συνεχίζει ο Σταυρίδης - δεν υιοθετήθησαν, διότι η αντιπολεμική δράσις δεν εγένετο εντός της Ελλάδος, αλλά εκτός αυτής. Δεν επρόκειτο εάν εκάμναμεν όλα αυτά να διαλύσωμεν την οργάνωσιν του αστικού στρστού και να σχηματίσωμεν κομμουνιστικόν στρατόν, δια να καταλάβωμεν ημείς την εξουσίαν εν τη χώρα μας. Εάν τα εκάμναμεν αυτά το όφελος θα ήτο μόνον του Κεμάλ και των Τούρκων, οι οποίοι θα εκέρδιζον βέβαια αμέσως τον πόλεμον. Η επιδίωξις μας δεν ήτο τόσον η ήττα της Ελλάδος προς όφελος της Τουρκίας, αλλά με οιονδήποτε τρόπον το σταμάτημα του πολέμου δια μιας ειρήνης. Σύνθημα «Μη πολεμάτε» δεν εδώσαμεν ποτέ».
Ορισμένες διευκρινίσεις: ο Σταυρίδης υπήρξε προσωρινός Γ.Γ. του ΚΚΕ την περίοδο 1924-1926, την εποχή δηλαδή της φυλάκισης του εκλεγμένου Γ.Γ. Παντελή Πουλιόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην περίοδο του χαζοΣταυρίδη, το ΚΚΕ αποδυναμώθηκε σε έναν τομέα που εως τότε αναμφισβήτητα κυριαρχούσε: στο Συνδικαλιστικό Κίνημα, στη ΓΣΕΕ. Αυτό το μαρτυρεί ο Αβραάμ Μπεναρόγια: "Το Κόμμα διευθυνόμενον υπό τον Σταυρίδη και τον Ευαγγέλου έκαμεν εις το Συνέδριον(σ. το 3ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ το Μάρτιο του 1926) οικτράν εμφάνισιν". Δες Αβραάμ Μπεναρόγια:Η Πρώτη Σταδιοδρομία του Ελληνικού Προλεταριάτου σελ.179 και Δημήτρης Λιβιεράτος: Τα Συνέδρια της ΓΣΕΕ, Σελ.38.
Αυτές ήταν οι ικανότητές του.
Ακόμα αληθεύει πως συμμετείχε στην ίδρυση των ΕΕΕ, μην ξεχνάς πως την εποχή εκείνη πολλοί αστοί πολιτικοί στην Ελλάδα, είτε Λαϊκοί είτε Φιλελεύθεροι συγκινούνταν από τα κατορθώματα της φασιστικής Ιταλίας. Σ' αυτούς συμπεριλαμβάνονταν και ο γελοίος χαζοΣταυρίδης.
Να σημειώσουμε πως εκλογικά τα ΕΕΕ πριμοδοτούσαν τους φιλοφασίστες υποψηφίους των αστικών κομμάτων, ενώ κάποιοι τριεψιλίτες συμμετείχαν ως υποψήφιοι με τα αστικά κόμματα- και με τη "δημοκρατική παράταξη" βέβαια (φιλελεύθεροι, προοδευτικοί κλπ).
Αναφορά στην ένταξη του Λευτεράκη στα ΕΕΕ κάνει ο Ελεφάντης στην Επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης όπως και το blog Ελευθεριακός νομίζω.
αμα το λεει και ο μπεναρογια.....................................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή