Το αμαρτωλό Ταμείο

Στα πλαίσια της φιλοσοφίας του κορπορατισμού και της διαδικασίας εκφασισμού του συνδικαλιστικού κινήματος, η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, με πρωτοβουλία του Γραμματέα της ΓΣΕΕ (η οποία είχε μετονομαστεί στη συγκεκριμένη περίοδο σε «Εθνική» Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας) και ταυτόχρονα υπουργού Εργασίας Αριστείδη Δημητράτου, ιδρύει το περίφημο «Ταμείο Εργατικών Στελεχών», ή «Ταμείο των Εργατοπατέρων», όπως ήταν περισσότερο γνωστό μεταξύ των εργατών.

Ο συνδικαλισμός για την μεταξική δικτατορία, δεν ήταν τίποτα άλλο, από προέκταση του κρατικού μηχανισμού. Τα συνδικαλιστικά στελέχη (πάντα βέβαια αναφερόμαστε στα συμβιβασμένα με το κράτος συνδικαλιστικά στελέχη, γιατί οι αντιφασίστες συνδικαλιστές βρίσκονταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στην εξορία), είναι απλά ανώτεροι κυβερνητικοί υπάλληλοι και δικαιούνται πρόσθετες συντάξεις και παροχές.

Έτσι, με τον αναγκαστικό νόμο 971 του 1937,
(ΠΕΡΙ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ - Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Α 482/29.11.1937), ιδρύεται το λεγόμενο «Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Εκπροσώπων και Υπαλλήλων Εργατικών και Επαγγελματικών Ενώσεων», με απώτερο σκοπό την παροχή επικουρικών συντάξεων στα μέλη του. Για την Ιστορία και για την αντικειμενική παρουσίαση των γεγονότων, πρέπει να αναφερθεί ότι ο ίδιος ο Δημητράτος, με ειδική διάταξη, φρόντισε να εξαιρεθεί από το συγκεκριμένο ταμείο (προς τιμή του βέβαια, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης).

Το ταμείο αυτό αποτελεί σύμφωνα με τους μελετητές της εργατικής μας ιστορίας, πανευρωπαϊκή και πιθανότατα παγκόσμια πρωτοτυπία:
Ανάλογη περίπτωση δεν θα δει κανείς, ούτε στη φασιστική Ιταλία του Benito Mussolini, ούτε φυσικά στα κληρικοφασιστικά καθεστώτα του Engelbert Dollfuss στην Αυστρία και του António de Oliveira Salazar στην Πορτογαλία.

Ποιοι ήσαν οι συνδικαλιστές που αποκτούσαν το ευεργέτημα της πρόσθετης συνταξιοδότησης, σύμφωνα με τον Δημητράτο; «Οι υπέρ την τριετία διατελέσαντες ή διατελούντες εκάστοτε εκπρόσωποι των Εργατικών και Επαγγελματικών Οργανώσεων», με άλλα λόγια, οι πρόεδροι και οι γραμματείς των συνδικαλιστικών οργανώσεων, ανεξάρτητα του βαθμού τους.

Ο λόγοι για τους οποίους έπρεπε να ασφαλιστούν οι συνδικαλιστές, σύμφωνα με τον μεταξικό νομοθέτη, ήταν ότι «ευρίσκονται εις την ανάγκην προς άσκησιν των εκ του αξιώματος τούτων απορρεόντων καθηκόντων των να εγκαταλείψουν τας εργασίας των και να αφιερώνονται εξ ολοκλήρου εις την εξυπηρέτησιν των νομίμων συμφερόντων της τάξεως ην εκπροσωπούσιν» και επειδή, «οι εν λόγω οργανώσεις και οι εκπρόσωποι αυτών, αποτελούν σημαντικόν συντελεστήν ενισχύσεως της καταβαλλόμενης υπό της Κυβερνήσεως προσπαθείας δια την επιτυχή εφαρμογή της Εθνικής και Κοινωνικής αυτής πολιτικής». Κλασικό παράδειγμα τέτοιας συστράτευσης, η αντιπροσώπευση ενός εργατικού στελέχους από το Εθνικό Εργατικό Κέντρο μιας πόλης στην αντίστοιχη τοπική Εθνική Οργάνωση Νέων και στις εκδηλώσεις της !!!

Με τον νόμο αυτόν, ο ασφαλισμένος συνδικαλιστής και το σωματείο του που στη συγκεκριμένη περίπτωση ενεργεί ως εργοδότης, πληρώνει μια συμβολική εισφορά στο Ταμείο η οποία διαφέρει κατά περίπτωση. Τα υπόλοιπα έσοδα του Ταμείου, είναι ένα ποσοστό από τις ετήσιες εισπράξεις της Εργατικής Εστίας και ένα γενναίο ποσοστό από τα έσοδα όλων των ασφαλιστικών ταμείων των μισθωτών (από το ΙΚΑ) !!!

Μια από τις τελευταίες πράξεις του υφυπουργού Εργασίας της κατοχικής κυβέρνησης Ράλλη, Νικολάου Καλύβα, λίγο πριν εκτελεστεί από την ΟΠΛΑ τον Γενάρη του 1944, ήταν και η δημοσίευση νόμου που ενίσχυε το συγκεκριμένο ταμείο. Όλοι οι οργανισμοί Κοινωνικής Ασφαλίσεως υποχρεώνονταν να επιβαρυνθούν με το 0,5% επί των εσόδων τους προκειμένου να ενισχυθεί το ταμείο των εργατικών στελεχών. Το 1/23 όλων αυτών των χρημάτων αφορούσαν τον Κλάδο Πρόνοιας και τα 22/23 τον Κλάδο Συντάξεως. Μετά τη Βάρκιζα, ο συγκεκριμένος νόμος του Καλύβα (1114/1944), επικυρώθηκε (Μάιος 1946), αφού προφανώς το μεταδεκεμβριανό κράτος θεωρούσε ότι ήταν θεσμικός συνεχιστής του δωσιλογικού ραλλικού κράτους, παρά της κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής.

Η αρωγή του ελληνικού κράτους για τους «κοινωνικούς αγωνιστές», θα συνεχιστεί αμείωτη και μετά τον Εμφύλιο. Με νομοθέτημα του 1953, οι αυτοαποκαλούμενοι «κοινωνικοί αγωνιστές», θα μπορούν να πάρουν σύνταξη εάν έχουν πραγματοποιήσει 750 ημερομίσθια και εάν έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους, εφόσον βέβαια αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει «εθνικάς υπηρεσίας» και έχουν διατελέσει επί πέντε τουλάχιστον έτη μέλη της Διοίκησης της ΓΣΕΕ ή Πρόεδροι ή Γραμματείς Εργατικών Επαγγελματικών Οργανώσεων. Οι κοινοί θνητοί, που δεν ήσαν συνδικαλιστικά στελέχη, έτσι για τη σύγκριση, έπρεπε να συμπληρώσουν 4050 ημερομίσθια για να κατοχυρώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.

Μπορεί τα παραπάνω να δείχνουν κάπως εξωφρενικά ή παράλογα, αλλά ίσχυσαν μέχρι τις ημέρες μας. Το συγκεκριμένο ταμείο, λειτούργησε ως ένα «διαφθορείο συνειδήσεων», αφού:

- Με την προσδοκία της συνταξιοδότησης, πολλοί συνδικαλιστές είχαν άμεση εξάρτηση από τα πάνω.

- Αδυναμία αυτόνομης συνδικαλιστικής δράσης, αφού αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε εκτόπιση από το «πόστο», δηλαδή τη συνδικαλιστική θέση και επομένως σε απώλεια του δικαιώματος συνταξιοδότησης από το εργατοπατερικό ταμείο. Ειδικά αυτό ίσχυε ιδιαίτερα για όσους είχαν πολύ λίγο χρόνο προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. Το ρίσκο της αυτόνομης δράσης ήταν εξαιρετικά μεγάλο.

- Εφαρμογή «φωτογραφικών διατάξεων» για συγκεκριμένα στελέχη.

- Αναπόφευκτη συντήρηση πολλών εικονικών σωματείων, κίτρινων σωματείων, σωματείων-σφραγίδων με μόνο στόχο την εξασφάλιση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Τα σωματεία-σφραγίδες εξυπηρετούσαν (και εξυπηρετούν) εκλογικές σκοπιμότητες, με τελικό έλεγχο του συνδικαλισμού από το κράτος, πολυδιάσπαση και κατακερματισμός του κινήματος και συνεπώς μια διαιώνιση του φαύλου κύκλου.

Όπως πολύ σωστά έγραφε και η αρθρογράφος του Ριζοσπάστη Μαίρη Ευαγγελοπούλου (φύλλο της 3/10/1998):

«Έτσι, ο κάθε εργατοπατέρας, προσδοκώντας στην πρόσθετη σύνταξη, έχει το ισχυρό "κίνητρο" να στήνει ένα "σωματείο" μαζεύοντας ή και αντιγράφοντας από τους τηλεφωνικούς καταλόγους 21 ονόματα, να (αυτο)ανακηρύσσεται πρόεδρος ή γραμματέας και στη συνέχεια να στοιχίζεται με τον πιο αποφασιστικό τρόπο στο πλευρό του εκάστοτε κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, εξασφαλίζοντας και τη σύνταξη και τις έξτρα... παροχές. Αυτή η ανώμαλη κατάσταση ταλάνισε χρόνια το συνδικαλιστικό κίνημα και παραχάραξε επί δεκαετίες τους συσχετισμούς στις ανώτερες και κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Τα όποια βήματα έγιναν - και έγιναν αρκετά - οφείλονται στην ασίγαστη πάλη των ταξικών δυνάμεων.»

Οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλισμού, από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αγωνίστηκαν με όλες τους τις δυνάμεις για την κατάργηση αυτού του «αμαρτωλού» ταμείου. Και αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός (δεν μπορούσε πια να γίνει αλλιώς), που από το 1975 και μετά, από το εργατοπατερικό ταμείο συνταξιοδοτήθηκαν και πολλοί αριστεροί συνδικαλιστές. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, το «Ταμείο» αντάμειψε πλουσιοπάροχα τους θύτες της εργατικής τάξης και τους σφετεριστές των κοινωνικών αγώνων. Πολύ σπάνια και μόνο προς το τέλος, τα θύματα των εργατικών αγώνων.

Πάντως, όχι χωρίς την έντονη αντίδραση της ΓΣΕΕ, τελικά το 1999, με τον Ν.2676, συγχωνεύθηκε ο κλάδος σύνταξης του καλού μας Ταμείου στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Αξίζει πάντως να θυμηθεί κανείς το περίφημο και άκρως προκλητικό

"Οι συνδικαλιστές περισσότερο ίσως κάθε άλλης ομάδας εργαζομένων, έχουν ανάγκη διορθωτικής - συμπληρωματικής σύνταξης..."

από τους διοικούντες τη Συνομοσπονδία, που είχε κάνει τότε ιδιαίτερη αίσθηση.

Σύμφωνα με τον νομοθέτη,

«Η συγχώνευση κρίθηκε αναγκαία αφού ο βασικός σκοπός ιδρύσεως του ταμείου που ήταν η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών από κάθε είδους αυθαιρεσία εξέλειπε λόγω των πολιτικών και κοινωνικών αλλαγών που έχουν συντελεσθεί.»

Συμπληρωματικά:

1.

Γράφει ο μεταξικός συνδικαλιστής και μετέπειτα σοσιαλιστής της "τάσης Brown", Απόστολος Καζάκος, στο περιοδικό Εργατική Ελλάς, το 1937:

Το Συνδικάτο θα αποτελέσει την κεντρική αρτηρία από την οποία θα διοχετευτεί μέσα στο αναγεννώμενο σώμα της εργατικής μας τάξεως το καινούργιο αίμα της αφυπνιζόμενης φυλής μας. Το Συνδικάτο για να επιτελέσει το μεγάλο και ιστορικό αυτό καθήκον, πρέπει να εισαχθεί στον Κρατικό Μηχανισμό, πρέπει να αποτελέσει ένα από τα σημαντικότερα εξαρτήματα του Κράτους. Δεν μπορεί να νοηθεί σήμερα το Σωματείο λειτουργούν με τις προϋποθέσεις του αναχρονιστικού νόμου 281, ο οποίος καθιερώνει την πάλη των τάξεων και είναι προϊόν της λιμπεραλιστικής αντιλήψεως του Κράτους.

2.

Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, σχετικά με την αντίδραση της ΓΣΕΕ, στην προοπτική κατάργησης του ταμείου.
Οκτώβριος 1998:

1. Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, σχετικά με την αντίδραση της ΓΣΕΕ, στην προοπτική κατάργησης του ταμείου. Οκτώβριος 1998:

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ

Πρόκληση προς την εργατική τάξη

Η μεγαλύτερη ομοσπονδία της χώρας καταγγέλλει ως κατάπτυστη την ενέργεια των προκαθήμενων της ΓΣΕΕ να ζητήσουν τη διαιώνιση και την αναβάθμιση του "ταμείου των εργατοπατέρων"
Πρόκληση για την εργατική τάξη, χαρακτηρίζει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας την ενέργεια του προέδρου και γενικού γραμματέα της ΓΣΕΕ να ζητήσουν απ' τον υπουργό Εργασίας τη διατήρηση και αναβάθμιση του αμαρτωλού "ταμείου των εργατοπατέρων" - κατά κόσμον, "ταμείο επικουρικής ασφάλισης εργατικών στελεχών" - και τους καταγγέλλει, όπως και τις παρατάξεις τους, σαν "ηθικούς αυτουργούς για τη διάσπαση, το διασυρμό, εξευτελισμό και υπονόμευση του συνδικαλιστικού κινήματος".
Η Ομοσπονδία επισημαίνει ότι, με την ενέργειά τους αυτή, επιδιώκουν τη συνέχιση της διάσπασης του συνδικαλιστικού κινήματος, τη διαιώνιση του εργατοπατερισμού και υπογραμμίζει: "Τη στιγμή που κατεδαφίζονται εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων, οι καρεκλοκένταυροι απόγονοι του Μακρηθεοδωρισμού ζητούν τη διατήρηση του αμαρτωλού ταμείου για να εισπράξουν και άλλη σύνταξη σε βάρος των Ταμείων των εργαζομένων".
Τονίζει ότι προκλητικά παριστάνουν τους αναξιοπαθούντες για να δικαιολογήσουν την πρότασή τους για τη διατήρηση του ταμείου, που συνδέεται με τα πιο μαύρα χρόνια του συνδικαλιστικού κινήματος και της πολιτικής ζωής της χώρας μας. "Από το Μεταξά - συνεχίζει - που το έφτιαξε, τον Τσολάκογλου και τις άλλες κυβερνήσεις που πέρασαν απ' τον τόπο και το εκσυγχρόνισαν, για να δίνουν σύνταξη στα διάφορα σκύβαλα και αρπαχτικά που πέρασαν από το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας. Όλους αυτούς, που λειτουργούσαν σαν το δεξί χέρι της εργοδοσίας και του Συνδικαλιστικού της Ασφάλειας, στέλνοντας εξορία, φυλακή και εκτέλεση τους συνδικαλιστές, που δεν πειθαρχούσαν, δε συντάσσονταν, δεν έσκυβαν το κεφάλι και πάλευαν για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, για μια καλύτερη ζωή. Αυτούς, που δολοφόνησαν τον Μήτσο Παπαρήγα, γεν. γραμματέα της ΓΣΕΕ το 1946".
Υπογραμμίζει πως "το θράσος και η προκλητικότητά τους δεν έχει όρια", τους καταγγέλλει και τους παραδίνει στην εργατική τάξη. Τέλος, τονίζει: "Η Ομοσπονδία μας τους επέστρεψε το κείμενο - πρόταση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, σαν απαράδεκτο και δηλώνουμε ότι θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μορφή πάλης για να καταργηθεί αυτό το αμαρτωλό ταμείο".

3.

Το άρθρο 26, του 2676 του 1999:

Άρθρο 26 Συγχώνευση Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο- στο ΙΚΑ-ΤΕΑΜ

1.Το Ταμείο Επικουρικής Ασφαλίσεως Εκπροσώπων και Υπαλλήλων Εργατικών Επαγγελματικών Οργανώσεων (Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο.), που συστάθηκε με τις διατάξεις του α.ν. 971/1937 (ΦΕΚ 482 Α) αποκαλούμενο στις επόμενες διατάξεις του άρθρου αυτού «Ταμείο», συγ¬χωνεύεται από την πρώτη του τέταρτου μήνα από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου στον Τομέα Επικουρικής Ασφάλισης Μισθωτών, που λειτουργεί στο Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος αποκαλείται στη συνέχεια του ίδιου άρθρου Ί.Κ.Α.- Τ.ΕΑΜ.

Το σύνολο του ενεργητικού και παθητικού που προέρχεται από το συγχωνευόμενο Ταμείο, οι πόροι που προβλέπονται από τις ισχύουσες διατάξεις υπέρ αυτού, καθώς και η κινητή και ακίνητη περιουσία του, πλην των κινητών στοιχείων αυτής που ανήκουν στον Κλάδο Πρόνοιας, περιέρχονται από τη συγχώνευση αυτού στο Ι.Κ.Α. - Τ.Ε.Α.Μ. ως καθολικό διάδοχο. Για τη μεταβίβαση της κυριότητας των ακινήτων του Ταμείου στο Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ. εκδίδεται διαπιστωτική πράξη από τον Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, η οποία μεταγράφεται ατελώς στα βιβλία μεταγραφών των οικείων υποθηκοφυλακείων.

Η μεταβίβαση αυτή δεν υπόκειται σε τέλη και δικαιώματα υπέρ του Δημοσίου, δήμου, κοινότητας ή τρίτου. Εκκρεμείς δίκες που προέκυψαν από τη λειτουργία του Ταμείου συνεχίζονται υπέρ ή κατά του Ι.Κ.Α. - Τ.Ε.A.M. χωρίς διακοπή.

Οι υφιστάμενες κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού οργανικές θέσεις του Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο., μόνιμες και ιδιωτικού δικαίου με το υπηρετούν προσωπικό, μεταφέρονται στο Ι.Κ.Α.

Οι διατάξεις των άρθρων 1, 5 (παρ. 1 περίπτ. στ) μέχρι 9 (παρ. 2 και 3), 10, 30 μέχρι 34, 36 και 38 του Καταστατικού του Ταμείου, από την ημερομηνία της συγχωνεύσεως παύουν να ισχύουν.

Οι ασφαλισμένοι του Ταμείου καθίστανται ασφαλισμένοι του Ι.Κ.Α. - Τ.Ε.Α.Μ.. Η ασφαλιστική σχέση των ασφαλισμένων αυτών, μετά από τη συγχώνευση, διέπεται από τις διατάξεις του Καταστατικού του Ταμείου που εξακολουθούν ισχύουσες με την επιφύλαξη της παραγράφου 3 του παρόντος άρθρου.

Ο χρόνος ασφαλίσεως στο Ταμείο, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που έχει αναγνωρισθεί ή προσμετρηθεί από προϋπηρεσία ή άλλη αιτία βάσει των διατάξεων του Καταστατικού του, υπολογίζεται για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος των ασφαλισμένων αυτών, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις του Ταμείου, όπως αυτές ορίζονται από τις καταστατικές διατάξεις αυτού.

Πρόσωπα τα οποία αποκτούν μετά τη συγχώνευση την ιδιότητα εκπροσώπου συνδικαλιστικών οργανώσεων, για την οποία υπήγοντο στην ασφάλιση του Ταμείου, σύμφωνα με τη νομοθεσία του, εξαιρούνται από την ασφάλιση του Ι.Κ.Α.- Τ.Ε.Α.Μ. για την ιδιότητα τους αυτή. Τα πρόσωπα αυτά σε κάθε περίπτωση υπάγονται στους οικείους Φορείς επικουρικής ασφάλισης για την απασχόληση τους.

Οι συνταξιούχοι του Ταμείου γίνονται συνταξιούχοι του Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ.. Οι συντάξεις αυτών εξακολουθούν να καταβάλλονται αμετάβλητες, χωρίς τους περιορισμούς των διατάξεων του άρθρου 19 του ν. 2434/1996 (ΦΕΚ 188 Α'). Σε περίπτωση καταβολής συντάξεων από το Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο. και το Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ. ή από άλλο επικουρικό φορέα, οι διατάξεις περί διπλοσυνταξιούχων δεν εφαρμόζονται. Οι ανωτέρω συντάξεις αυξάνονται κατά τον τρόπο αύξησης των λοιπών συντάξεων των συνταξιούχων του Ι.Κ.Α.-Τ.Ε.Α.Μ..

7. ι ειδικές εισφορές του άρθρου μόνου του ν.114/1944 (ΦΕΚ 19 Α), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, καθώς και της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 678/1977 (ΦΕΚ 246 Α') που έχουν θεσπισθεί υπέρ του Ταμείου, διατηρούνται και περιέρχονται εξ ολοκλήρου στο Ι.Κ.Α.- Τ.Ε.Α.Μ., επιφυλασσομένων των διατάξεων του άρθρου 59 του ν. 2084/1992 (ΦΕΚ 165 Α").

Οι παραπάνω εισφορές δύνανται να μειώνονται με προεδρικό διάταγμα, εκδιδόμενο με πρόταση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μετά από γνώμη του Δ.Σ. του Ι.Κ.Α., ύστερα από σύνταξη αναλογιστικής μελέτης.

8. Κλάδος Πρόνοιας του Τ.Ε.Α.Ε.Υ.Ε.Ε.Ο., που συστάθηκε με τις διατάξεις της αριθμ. 59360 Σ. 1509/ 24.1.1950 (ΦΕΚ 51 Β') απόφασης του Υπουργού Εργασίας, καταργείται από την ημερομηνία συγχώνευσης του Ταμείου.

Τα αποθεματικά του καταργούμενου Κλάδου διανέμονται στους ασφαλισμένους του Κλάδου αυτού, οι οποίοι έχουν υπαχθεί στην ασφάλιση του και έχουν συμπληρώσει μέχρι την ημερομηνία συγχώνευσης του Ταμείου τουλάχιστον τρία (3) έτη ασφάλισης, μετά από σχετική αίτηση, η οποία υποβάλλεται στο Ι.Κ.Α.- Τ.Ε.Α.Μ. εντός ανατρεπτικής προθεσμίας τριών (3) μηνών από την ημερομηνία συγχώνευσης του.

To I.K.A. - T.E.A.M., ως καθολικός διάδοχος του Ταμείου, αναγράφει στον προϋπολογισμό του το ποσό που προκύπτει κατά το κλείσιμο του ισολογισμού του καταργούμενου Κλάδου και το οποίο θα διανεμηθεί στους δικαιούχους.
Από το προς διανομή ποσό αφαιρείται το ποσό που θα καταβληθεί ως εφάπαξ παροχή, σε όσους έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τις καταστατικές διατάξεις του καταργούμενου Κλάδου και έχουν υποβάλει σχετική αίτηση μέχρι την ημερομηνία κατάρ¬γησης του, καθώς και σε όσους έχουν συμπληρώσει τις χρονικές προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεως, όπως προβλέπεται από τις σχετικές διατάξεις του καταργού¬μενου Ταμείου, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας και συνταξιοδότησης από τον κλάδο σύνταξης.

Το ποσό που θα καταβληθεί σε κάθε δικαιούχο είναι το πηλίκο της διαίρεσης του προς διανομή ποσού και των ημερών ασφάλισης του συνόλου των δικαιούχων, πολλαπλασιαζόμενο με τις ημέρες ασφάλισης του δικαιούχου. Το ποσό που προκύπτει δεν δύναται να είναι ανώτερο εκείνου που θα ελάμβανε ο δικαιούχος ως εφάπαξ παροχή βάσει των καταστατικών διατάξεων του καταργούμενου Κλάδου.
Τυχόν αδιάθετο ποσό μεταφέρεται στο Ι.Κ.Α. -Τ.Ε.Α.Μ..

Με απόφαση του Διοικητή του Ι.Κ.Α. συγκροτείται επιτροπή αποτελούμενη από υπαλλήλους του καταργούμενου Ταμείου, έργο της οποίας είναι η χορήγηση στους δικαιούχους του προς διανομή ποσού. Με την ίδια απόφαση ορίζεται και ο χρόνος περάτωσης του έργου της.