Οι εργασίες του Γ' Συνεδρίου της ΕΦΕΕ έγιναν στο διάστημα 10 με 22
Μαΐου, του 1966.
Το πολιτικό πλαίσιο, λίγο πολύ γνωστό: Ιουλιανά του 1965, δοτές κυβερνήσεις, υπό Νόβα και Τσιριμώκο, στη συνέχεια η τρίτη βασιλική κυβερνηση, με πρωθυπουργό τον Στέφανο Στεφανόπουλο, μια κυβέρνηση που αποδείχθηκε και η πλέον "σταθερή" και μακροβιότερη (17 Σεπτεμβρίου 1965 – 22 Δεκεμβρίου 1966), από την θλιβερή αυτή σειρά των πολιτικών σχημάτων της αποστασίας.
Το λαϊκό κίνημα, μετά την μεγαλειώδη έξαρση του 1965, σε ύφεση, ενώ οι συμμορίες του παρακράτους, είχαν αρχίσει να ξανακάνουν δυναμικά την εμφάνισή τους. Παράλληλα, στα Πανεπιστήμια, οι ακροδεξιές οργανώσεις τύπου ΕΚΟΦ και "4η Αυγούστου", οργίαζαν σε βάρος των αριστερών και γενικότερα των δημοκρατικών φοιτητών. Προβοκάτσιες, αλλά και φωνές που ζητούσαν επιτακτικά "δυναμικές" λύσεις από το στράτευμα, στο πολιτικό πρόβλημα της ωρας, ήταν στην ημερήσια διάταξη.
Η ΕΔΑ, κυρίαρχη στο χώρο της Αριστεράς, έχοντας μετεξελιχθεί 100% σε ένα ρεφορμιστικό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ακολουθώντας την αντίστοιχη μετεξέλιξη του ΚΚΕ στην υπερορία, μπροστά στον κίνδυνο της δικτατορίας, διατυπώνει το περίφημο πρόγραμμά των 5 σημείων, το οποίο ζητάει επιτακτικά τη συνεργασία όλων των πολιτικών χώρων, από την Αριστερά, το Κέντρο, αλλά και το δεξιό κόμμα της ΕΡΕ, ως την ανακτορική κυβέρνηση του Στεφανόπουλου, προκειμένου να αποτραπεί η εκτροπή και το πραξικόπημα.
Ο Λεωνίδας Κύρκος, βασικό στέλεχος τότε της ΕΔΑ, χαιρετίζει την έναρξη των εργασιών του Γ' Συνεδρίου της ΕΦΕΕ, κινούμενος στο παραπάνω πλαίσιο. Ο λόγος του, προϊόν ενός ανίατου πόθου για ενότητα και διάλογο με την Δεξιά του 1966. Την Δεξιά της "καρφίτσας" και των άλλων παρακρατικών, την Δεξιά των εκοφιτών και των δολοφόνων του Γρηγόρη Λαμπράκη.
Και τι δεν είπε ο Λεωνίδας στον λόγο του. Μίλησε για την ανάγκη διαλόγου με την "δεξιά" μας, προκειμένου να ξεκινήσει η οικοδόμηση της δημοκρατίας στον τόπο μας. Μίλησε για την ανάγκη της ενότητας, με τους σοσιαλδημοκράτες, τους κεντρώους και - πιθανά νομίζοντας ότι ομιλεί σε αμφιθέατρο της Ρώμης, υπερβαίνοντας την πραγματικότητα χωροχρονικά - κάλεσε σε ενότητα και τις ... καθολικές μάζες.
Τα κατάφερε τόσο καλά, ώστε ένας Εκοφίτης, ακούγοντας συνεχώς το "δεξιά μας", δεν άντεξε και αναφώνησε συγκινημένος, το "Κύρκο μας" !!! Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος της ΕΡΕ που πήρε το λόγο, ούτε λίγο, ούτε πολύ, συμφώνησε σχεδόν σε όλα με τον Εδαΐτη πολιτικό.
Μπορεί να ενθουσιάστηκαν οι νεολαίοι της ΕΡΕ και οι εκοφίτες με την ομιλία του Κύρκου, σίγουρα όμως δεν ενθουσιάστηκαν, οι δημοκρατικοί φοιτητές και φυσικά, τα μέλη του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος, που είχαν αρχίσει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στις πανεπιστημιακές σχολές.
Όλοι βέβαια γνωρίζουμε τι έγινε: Καμιά τέτοια "ενότητα" ή "συνεργασία" δεν επιτεύχθηκε και φυσικά, η δικτατορία δεν αποτράπηκε, βρίσκοντας η κήρυξή της, εντελώς απροετοίμαστη την ΕΔΑ και την υπόλοιπη Αριστερά.
Πάντως ο Κύρκος, δεν θα το βάλει κάτω. Μετά το 1974, από τα προεκλογικά μπαλκόνια, άλλοτε ως ΚΚΕ Εσωτερικού, άλλοτε ως "Συμμαχία" ή "Συνασπισμός της Αριστεράς", θα συνεχίσει να καλεί μονότονα, κουραστικά και επιτακτικά, σε "διάλογο" και "συνεργασία", τους εκπροσώπους και φορείς της ελληνικής Αντίδρασης. Το όνειρό του, που τελικά αναγόταν στην προδικτατορική περίοδο (όσο και αν έγραφε για αλλαγή της Δεξιάς και του Καραμανλή, ως προς το "δημοκρατικότερο", μόνο με τη Μεταπολίτευση), φάνηκε να γίνεται πραγματικότητα με την κυβέρνηση Τζανετάκη, αλλά δεν κράτησε πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου