Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

Βερολίνο 1918-1919 : Η Νοεμβριανή Επανάσταση και οι Σπαρτακιστές

25 φωτογραφίες από το αρχείο του Ηλία Πετρόπουλου, όπως δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Ιχνευτής", τον Νοέμβριο του 1988, στα πλαίσια αφιερώματός του στη ζωή και στην εποχή της Ρόζας Λούξεμπουργκ. 

Τα σχόλια είναι του Ηλία Πετρόπουλου. 

Η εξέγερση άρχισε τον Οκτώβριο του 1918 στον πολεμικό ναύσταθμο του Κιλ. Αμέσως ξεσηκώθηκαν στο Βερολίνο το προλεταριάτο και οι στρατιώτες. Η κατατρομαγμένη μπουρζουαζία έβλεπε να επαναλαμβάνεται το επάρατο σοβιετικό σενάριο. Η επανάσταση ξεκινάει στις 9 Νοεμβρίου του 1918.











Τα πρώτα θύματα της επανάστασης κηδεύονται . Οι Σπαρτακιστές είναι εξαγριωμένοι. Η μπουρζουαζία επαφίεται στο επιτελείο, μα οι στρατηγοί δεν έχουν εμπιστοσύνη στους φαντάρους της πρωτεύουσας. Θα καλέσουν τα πρωσικά τάγματα ...





















Ο λαός εξαντλείται σε ανώφελες επιδείξεις. Η σοσιαλδημοκρατία ελπίζει ότι το επιτελείο θα τσακίσει τους Σπαρτακιστές. Υποτίθεται πως υπάρχει κάποια κυβέρνηση. Οι επαναστάτες διστάζουν ν' αρπάξουν την εξουσία.














Ο Δεκέμβριος αρχίζει να κυλάει με σποραδικές οδομαχίες. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ είναι περισσότερο διανοούμενη απ' όσο χρειάζεται. Και γι' αυτό δηλώνει: θα ήταν εγκληματικό λάθος το να πάρουμε σήμερα την εξουσία. Η μεγάλη σφαγή προετοιμάζεται μεθοδικά μέσα στις κλειστές αίθουσες του επιτελείου.




 


Ο Λίμπκνεχτ βγάζει συνεχώς λόγους. Η σοσιαλδημοκρατία τον έχει απομονώσει για τα καλά. Στις 16 Δεκεμβρίου μπαίνει στο Βερολίνο η πρωσική φρουρά. Οι κατασυγκινημένοι μπουρζουάδες ραίνουν με άνθη τους πιστούς στρατιώτες. Η ευγνωμοσύνη είναι πολύ ευάισθητο αίσθημα. 



Στις 9 Ιανουαρίου 1919 ο Λίμπκνεχτ βγάζει τον τελευταίο του λόγο. Στις 15 Ιανουαρίου πιάνουν τον Λίμπκνεχτ και την Λούξεμπουργκ και τους δολοφονούν με τον τρόπο που μόνον η κτηνώδης μπουρζουαζία ξέρει να δολοφονεί. Φυσικά, επακολούθησε μια μεγαλειώδης κηδεία για να ξεθυμάνει ο λαός.
















Ο λαός κατέχει το δρόμο,αλλά δεν κατέχει την εξουσία. Φαντάροι, ναύτες και προλετάριοι έχουν πιάσει τα κεντρικά σημεία του Βερολίνου, αλλά διστάζουν να προχωρήσουν. Αυτόν τον δισταγμό, θα τον πληρώσουν με το τομάρι τους.















Ο στρατός προβαίνει σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Αρχίζοντας από το κέντρο, καταλαμβάνει μία-μία όλες τις εργατικές συνοικίες, χρησιμοποιώντας πολυβόλα, κανόνια, τεθωρακισμένα και, προπάντων φλογοβόλα.











Οι επαναστάτες δεν έχουν παρά να τραγουδήσουν το Επέσατε θύματα. Όπως απεδείχθη, οι Σπαρτακιστές δεν ήσανε προετοιμασμένοι για ν' αντιμετωπίσουν μια στρατιωτική επέμβαση είτε των πρωσικών ταγμάτων, είτε της Λαϊκής Φρουράς που είχε οργανώσει ο καγκελάριος Έμπερτ.










Οι Σπαρτακιστές δεν ξέρανε ότι τα στρατευμένα παιδιά του λαού μπορούν κάλλιστα, να σκοτώνουν τα επαναστατημένα παιδιά του λαού. Σήμερα πια το ξέρουμε, αφού όλοι οι δικτάτορες δεν βασίζονται στην αστυνομία, αλλά στον στρατό.


















Το τέλος υπήρξε μακάβριο. Οι στρατιώτες ετουφέκιζαν επί τόπου, όποιον επαναστάτη έπιαναν. Στην συνοικία του Λίχτενμπεργκ έγινε το μεγάλο μακελειό. Τον Μάρτιο του 1919 όλα είχαν τελειώσει. Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης ξεπήδησε μέσα από το αίμα των Σπαρτακιστών.












Ωστόσο, η επανάσταση έπιανε να κατηφορίζει προς την Βαβαρία. Στις 13 Απρίλίου του 1919 ξεσηκώθηκαν οι Σπαρτακιστές του Μονάχου. Ο λαός είχε εξαγριωθεί από την δολοφονία του Κουρτ Άϊσνερ. Την ίδια στιγμή οι μπουρζουάδες της Λειψίας απαιτούσαν να σταματήσει το χάος και η αναρχία. Σε λίγο θα ξεσπάσει η επανάσταση του Μπέλα Κουν.



















Σημείωση Μ.Ι.: Δεν ήταν μόνο η επανάσταση του Νοεμβρίου και η αιματηρή καταστολή της, από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία. Σε όλη την διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, οι διώξεις ενάντια στους αντιπάλους της, θα συνεχιστούν αμείωτες. Τα έκτροπα των παρακρατικών σωμάτων και συμμοριών στην αιματηρή κατάπνιξη της απεργίας στην κοιλάδα του Ρουρ, η δολοφονική επίθεση ενάντια στους διαδηλωτές του Αμβούργου, οι απροκάλυπτα βίαιες επιθέσεις ενάντια στις αριστερές κυβερνήσεις της Βαβαρίας, Θουριγγίας και της Σαξονίας, θα αποτελέσουν μερικές από τις πλέον μελανές σελίδες στην ιστορία της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, σελίδες που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από ανάλογες των Ναζί.

Από τα παρακρατικά σώματα που δημιούργησαν οι Έμπερτ, Νόσκε, θα ξεπηδήσουν τα "Τάγματα Εφόδου" και ο ναζισμός. Η σφαγή των Σπαρτακιστών θα ανοίξει τον δρόμο στον Χίτλερ, όσο και να προσπαθούν οι λειτουργικοί διανοούμενοι της μπουρζουαζίας να μας πείσουν, ότι "για την άνοδο του ναζισμού", έφταιγαν τάχα οι κομμουνιστές, "γιατί δεν υποστήριξαν την σοσιαλδημοκρατία στο μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα και στα ... δημοκρατικά της σχέδια". Μιλάμε για μια αήθη, αλλά και γελοία προσπάθεια πλαστογράφησης της ιστορίας και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, προκειμένου το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να βγει αθώο και ανέγγιχτο από όλη αυτήν τη βρώμικη ιστορία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου