Ο Γιώργος Τζαμαλούκας γεννήθηκε στη Ζαχάρω Ολυμπίας. Έζησε στην Αθήνα. Ο πατέρας του, ο οποίος ξεκίνησε ως εργάτης γης κατάφερε να ανοίξει αργότερα ένα μικρά εστιατόριο στην Αθήνα. Το 1931 αφού ξεπέρασε πολλές δυσκολίες που του δημιουργούσε η «ταπεινή» καταγωγή του δουλεύοντας σκληρά για να εξοικονομήσει τα έξοδα διατροφής και σπουδών τον, πήρε το δίπλωμά τον από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθηνών.
Στη συνέχεια, η διδακτορική του διατριβή, με θέμα τις στενώσεις του ορθού εντέρου, με εισήγηση του καθηγητή Πέτρου Κόκκαλη του απέδωσε το 1939, τον τίτλο του διδάκτορα της Ιατρικής.
Η διδακτορική διατριβή του χειρουργού Γιώργου Τζαμαλούκα.
Δεν ξεκόβει, όμως. από τις ρίζες του. Από τα πρώτα του βήματα, ως βοηθός χειρουργού στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του «Αρεταίειου» στην Αθήνα, ο Γ. Τζαμαλούκας γνωρίζεται με το εργατικό κίνημα. Γίνεται γιατρός της «Εργατικής Βοήθειας». Αυτό γίνεται αφορμή για να πιαστεί, με άλλους 7 συναδέλφους του με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν «κομμουνιστικήν επανάσταση». Η έλλειψη κάθε στοιχείου ανάγκασε τις αρχές να τους αφήσουν ελεύθερους. Όμως ο Τζαμαλούκας έχασε τη θέση του στο νοσοκομείο.
Ριζοσπάστης, 6.6.1933. Διαμαρτυρία για την απόλυση του Τζαμαλούκα.
Το 1935, με τη βοήθεια του γνωστού καθηγητή Κοντιάδη, διορίστηκε στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, ως επιμελητής. Με την ευσυνειδησία και τις ικανότητες του ξεχωρίζει και το 1941 αναλαμβάνει διευθυντής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου τον Πειραιά. Δεν ταμπουρώνεται όμως στην «υψηλή» του θέση. Οργανώνεται στο ΕΑΜ Επιστημόνων του Πειραιά και στην οργάνωση του ΕΑΜ Πετραλώνων.
Λόγω των συχνών βομβαρδισμών του Πειραιά από τους Aγγλοαμερικανούς οι κάτοικοι που ζουν γύρω από το νοσοκομείο φεύγουν για ασφάλεια σε άλλες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Όμως ο Τζαμαλούκας, μαζί με άλλους γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου παραμένουν και συνεχίζουν να θεραπεύουν τους τραυματίες, συχνά κάτω από βροχή βομβαρδισμών. Ο ίδιος, εξ αιτίας μιας φοβερής έκρηξης, παθαίνει ρήξη του τυμπάνου του αριστερού του αφτιού, με αποτέλεσμα να πάθει στη συνέχεια ωτίτιδα και ελάττωση της ακοής του.
Αρχικά, μεταφέρει τη δραστηριότητά τον στη Βιέννη, όπου βρίσκεται για λόγους υγείας. Ύστερα στο Γκρατς, συνδέεται με το αυστριακό κίνημα εθνικής αντίστασης κι οργανώνεται σε παράνομη ομάδα από Έλληνες αντιφασίστες. Το 1944, η ομάδα αυτή αποτελούμενη από 120 Έλληνες, με τον Τζαμαλούκα μέσα, πολεμά με το όπλο στο χέρι για την απελευθέρωση του Γκρατς από τους χιτλερικούς.
Το αντιφασιστικό του καθήκον το είχε κάνει, στο ακέραιο, ο γιατρός Τζαμαλούκας. Θα μπορούσε τώρα με ήσυχη τη συνείδηση να αφοσιωθεί στην επιστήμη του και στην οικογένεια του. Μα ο Τζαμαλούκας έγινε γιατρός όχι από καριέρα, αλλά για να σώζει ζωές. Γι αυτό όταν το 1946-1947 οι φλόγες του εμφυλίου πολέμου τύλιξαν την Ελλάδα και οι αντάρτες μας είχαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την ανάγκη του, ο Τζαμαλούκας αψηφώντας κόπους και κινδύνους εκπληρώνει το κομματικό του καθήκον.
Παρατάει θέσεις και οικογένεια και τρέχει δίπλα στους ηρωικούς μαχητές του ΔΣΕ οι οποίοι δίνουν στα ελληνικά βουνά ένα σκληρό και άνισο αγώνα.
Δίνει κι ο Τζαμαλούκας από το δικό του μετερίζι, τη μάχη της ζωής με το θάνατο.
Το 1950 ο γιατρός Τζαμαλούκας βρίσκεται στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία και εργάζεται στο νοσοκομείο τον Πότσδαμ και στη συνέχεια γίνεται επιμελητής στο κρατικό νοσοκομείο «Νόιστερ Κράκενχαους» της Δρέσδης. Το 1960 γίνεται υποδιευθυντής της χειρουργικής του κλινικής.
Εδώ, ύστερα από πολλά τρικυμισμένα χρόνια, βρίσκει τη γαλήνη, αν μπορεί να υπάρχει γαλήνη για έναν άνθρωπο που καθημερινά παλεύει ν' αποσπάσει ζωές από το θάνατο και τον πόνο. Τα μέσα που του προσφέρονται του βοηθούν να αξιοποιήσει στο έπακρο, τις ικανότητες και τις γνώσεις του και γρήγορα αναδεικνύεται σε έναν από τους καλύτερους χειρουργούς της χώρας. Οι επιστημονικές τον εργασίες, που αριθμούνται σε μερικές δεκάδες, προκαλούν πάντα το ζωηρό ενδιαφέρον των επιστημόνων. Αναφέρουμε μερικά από τα θέματα των μελετών που δημοσίευσε σε γερμανικά περιοδικά μόνο τα τελευταία χρόνια:
- Συμβολή για τη θεραπεία του κιρσώδους έλκους των κάτω άκρων.
- Παθολογικές αλλοιώσεις του ήπατος ως αποτέλεσμα των παθήσεων της χοληδόχου κύστης.
- Σπάνιες παθολογικές αλλοιώσεις του τυφλού και λεπτού εντέρου και αιτία απόφραξής του.
- Αυτόματα κατάγματα σε δυστροφικές αλλοιώσεις των οστών σε ηλικιωμένους και η θεραπεία τους.
- Παθολογικές αλλοιώσεις των νεφρών από νεφρολιθίαση.
κ.ά.
Ενδιαφέρον προκαλούσαν πάντα στους πιο διαφορετικούς ακροατές, οι διαλέξεις του Τζαμαλούκα. Η φήμη του δεν περιοριζόταν στα σύνορα της χώρας που τον φιλοξενούσε. Μια σειρά συνάδερφοί του από δυτικές χώρες επιζητούν σύνδεση μαζί του για να ενημερώνονται πάνω στις μελέτες του.
Οι υπηρεσίες τον Τζαμαλούκα βρήκαν και την πιο επίσημη αναγνώριση.
Το 1961 του απονεμήθηκε το «Χρυσό Μετάλλιο Χούφελαντ» (Hufeland-Medaille), για τις εξαιρετικές επιστημονικές επιδόσεις και για την ανεκτίμητη ανθρωπιστική του δουλειά στους αρρώστους.
Η γερμανική «Ένωση θυμάτων του Ναζισμού» πρότεινε την παρασημοφόρησή τον με το μετάλλιο του «Αγωνιστή του αντιφασιστικού αγώνα 1933-1944».
Το Χρυσό Μετάλλιο του Christoph Wilhelm Hufeland (1762-1836), του Ιπποκράτη της Γερμανίας, ήταν η ανώτερη τιμή που μπορούσε να λάβει ένας γιατρός στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία.
Το εξαντλημένο βιβλίο του Γιώργου Τζαμαλούκα:
"Ενάντια στο θάνατο στο Γράμμο και το Βίτσι", εκδόσεις "Νέα Βιβλία", Αθήνα 1975, όπως αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εθνική Αντίσταση", σε τέσσερις συνέχειες (2010, τεύχος 145-148).
Δείτε το εδώ:
Στη συνέχεια, η διδακτορική του διατριβή, με θέμα τις στενώσεις του ορθού εντέρου, με εισήγηση του καθηγητή Πέτρου Κόκκαλη του απέδωσε το 1939, τον τίτλο του διδάκτορα της Ιατρικής.
Η διδακτορική διατριβή του χειρουργού Γιώργου Τζαμαλούκα.
Δεν ξεκόβει, όμως. από τις ρίζες του. Από τα πρώτα του βήματα, ως βοηθός χειρουργού στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο του «Αρεταίειου» στην Αθήνα, ο Γ. Τζαμαλούκας γνωρίζεται με το εργατικό κίνημα. Γίνεται γιατρός της «Εργατικής Βοήθειας». Αυτό γίνεται αφορμή για να πιαστεί, με άλλους 7 συναδέλφους του με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν «κομμουνιστικήν επανάσταση». Η έλλειψη κάθε στοιχείου ανάγκασε τις αρχές να τους αφήσουν ελεύθερους. Όμως ο Τζαμαλούκας έχασε τη θέση του στο νοσοκομείο.
Ριζοσπάστης, 6.6.1933. Διαμαρτυρία για την απόλυση του Τζαμαλούκα.
Το 1935, με τη βοήθεια του γνωστού καθηγητή Κοντιάδη, διορίστηκε στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, ως επιμελητής. Με την ευσυνειδησία και τις ικανότητες του ξεχωρίζει και το 1941 αναλαμβάνει διευθυντής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου τον Πειραιά. Δεν ταμπουρώνεται όμως στην «υψηλή» του θέση. Οργανώνεται στο ΕΑΜ Επιστημόνων του Πειραιά και στην οργάνωση του ΕΑΜ Πετραλώνων.
Λόγω των συχνών βομβαρδισμών του Πειραιά από τους Aγγλοαμερικανούς οι κάτοικοι που ζουν γύρω από το νοσοκομείο φεύγουν για ασφάλεια σε άλλες περιοχές της Αθήνας και του Πειραιά. Όμως ο Τζαμαλούκας, μαζί με άλλους γιατρούς και το προσωπικό του νοσοκομείου παραμένουν και συνεχίζουν να θεραπεύουν τους τραυματίες, συχνά κάτω από βροχή βομβαρδισμών. Ο ίδιος, εξ αιτίας μιας φοβερής έκρηξης, παθαίνει ρήξη του τυμπάνου του αριστερού του αφτιού, με αποτέλεσμα να πάθει στη συνέχεια ωτίτιδα και ελάττωση της ακοής του.
Αρχικά, μεταφέρει τη δραστηριότητά τον στη Βιέννη, όπου βρίσκεται για λόγους υγείας. Ύστερα στο Γκρατς, συνδέεται με το αυστριακό κίνημα εθνικής αντίστασης κι οργανώνεται σε παράνομη ομάδα από Έλληνες αντιφασίστες. Το 1944, η ομάδα αυτή αποτελούμενη από 120 Έλληνες, με τον Τζαμαλούκα μέσα, πολεμά με το όπλο στο χέρι για την απελευθέρωση του Γκρατς από τους χιτλερικούς.
Το αντιφασιστικό του καθήκον το είχε κάνει, στο ακέραιο, ο γιατρός Τζαμαλούκας. Θα μπορούσε τώρα με ήσυχη τη συνείδηση να αφοσιωθεί στην επιστήμη του και στην οικογένεια του. Μα ο Τζαμαλούκας έγινε γιατρός όχι από καριέρα, αλλά για να σώζει ζωές. Γι αυτό όταν το 1946-1947 οι φλόγες του εμφυλίου πολέμου τύλιξαν την Ελλάδα και οι αντάρτες μας είχαν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο την ανάγκη του, ο Τζαμαλούκας αψηφώντας κόπους και κινδύνους εκπληρώνει το κομματικό του καθήκον.
Παρατάει θέσεις και οικογένεια και τρέχει δίπλα στους ηρωικούς μαχητές του ΔΣΕ οι οποίοι δίνουν στα ελληνικά βουνά ένα σκληρό και άνισο αγώνα.
Δίνει κι ο Τζαμαλούκας από το δικό του μετερίζι, τη μάχη της ζωής με το θάνατο.
Το 1950 ο γιατρός Τζαμαλούκας βρίσκεται στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία και εργάζεται στο νοσοκομείο τον Πότσδαμ και στη συνέχεια γίνεται επιμελητής στο κρατικό νοσοκομείο «Νόιστερ Κράκενχαους» της Δρέσδης. Το 1960 γίνεται υποδιευθυντής της χειρουργικής του κλινικής.
Εδώ, ύστερα από πολλά τρικυμισμένα χρόνια, βρίσκει τη γαλήνη, αν μπορεί να υπάρχει γαλήνη για έναν άνθρωπο που καθημερινά παλεύει ν' αποσπάσει ζωές από το θάνατο και τον πόνο. Τα μέσα που του προσφέρονται του βοηθούν να αξιοποιήσει στο έπακρο, τις ικανότητες και τις γνώσεις του και γρήγορα αναδεικνύεται σε έναν από τους καλύτερους χειρουργούς της χώρας. Οι επιστημονικές τον εργασίες, που αριθμούνται σε μερικές δεκάδες, προκαλούν πάντα το ζωηρό ενδιαφέρον των επιστημόνων. Αναφέρουμε μερικά από τα θέματα των μελετών που δημοσίευσε σε γερμανικά περιοδικά μόνο τα τελευταία χρόνια:
- Συμβολή για τη θεραπεία του κιρσώδους έλκους των κάτω άκρων.
- Παθολογικές αλλοιώσεις του ήπατος ως αποτέλεσμα των παθήσεων της χοληδόχου κύστης.
- Σπάνιες παθολογικές αλλοιώσεις του τυφλού και λεπτού εντέρου και αιτία απόφραξής του.
- Αυτόματα κατάγματα σε δυστροφικές αλλοιώσεις των οστών σε ηλικιωμένους και η θεραπεία τους.
- Παθολογικές αλλοιώσεις των νεφρών από νεφρολιθίαση.
κ.ά.
Ενδιαφέρον προκαλούσαν πάντα στους πιο διαφορετικούς ακροατές, οι διαλέξεις του Τζαμαλούκα. Η φήμη του δεν περιοριζόταν στα σύνορα της χώρας που τον φιλοξενούσε. Μια σειρά συνάδερφοί του από δυτικές χώρες επιζητούν σύνδεση μαζί του για να ενημερώνονται πάνω στις μελέτες του.
Οι υπηρεσίες τον Τζαμαλούκα βρήκαν και την πιο επίσημη αναγνώριση.
Το 1961 του απονεμήθηκε το «Χρυσό Μετάλλιο Χούφελαντ» (Hufeland-Medaille), για τις εξαιρετικές επιστημονικές επιδόσεις και για την ανεκτίμητη ανθρωπιστική του δουλειά στους αρρώστους.Η γερμανική «Ένωση θυμάτων του Ναζισμού» πρότεινε την παρασημοφόρησή τον με το μετάλλιο του «Αγωνιστή του αντιφασιστικού αγώνα 1933-1944».
Το Χρυσό Μετάλλιο του Christoph Wilhelm Hufeland (1762-1836), του Ιπποκράτη της Γερμανίας, ήταν η ανώτερη τιμή που μπορούσε να λάβει ένας γιατρός στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία.
Το εξαντλημένο βιβλίο του Γιώργου Τζαμαλούκα:
"Ενάντια στο θάνατο στο Γράμμο και το Βίτσι", εκδόσεις "Νέα Βιβλία", Αθήνα 1975, όπως αναδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Εθνική Αντίσταση", σε τέσσερις συνέχειες (2010, τεύχος 145-148).
Δείτε το εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου