Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Όταν οι Βούλγαροι κατέλαβον την Ανατ. Μακεδονίαν και Θράκην, εχρησιμοποίησαν όλα τα αισχρά και κακούργα μέσα δια να εκβουλγαρίσουν τους Ελληνικούς πληθυσμούς. Απόδειξις τούτου είναι ότι η Βουλγαρική κυριαρχία επί των εδαφών αυτών επεξετάθη ου μόνον στρατιωτικώς, αλλά και διοικητικώς και από πάσης απόψεως. Προ της καταστάσεως αυτής, υπήρξα ο πρώτος που βγήκα να εξυψώσω το εθνικόν φρόνημα του λαού για να μη παραδοθή στους Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι, αφού δεν επέτυχον τον πρώτον σκοπόν τους, δηλαδή τον εκβουλγαρισμόν των κατοίκων, απεφάσισαν να εξοντώσουν ολοκληρωτικώς το Ελληνικόν στοιχείον. Εις τούτο τους εβοήθησαν και μερικοί βουλγαρόφωνοι οι οποίοι για να δικαιολογήσουν την Βουλγαρικήν εξόρμησιν ετραυμάτισαν μερικούς Βουλγάρους, ίνα αποδοθή η πράξις αύτη εις τους Έλληνας. Έκαμαν την εξόρμησίν των την 25ην Σεπτεμβρίου και έσφαξαν 25000 κατοίκους.* Αλλά δεν ηρκέσθησαν μόνον εις τούτο. Ήρχισαν να εφαρμόζουν διάφορα πιεστικά μέτρα κατά του λαού, περιώρισαν το ψωμί εις 40 δράμια και γενικώς εχρησιμοποίησαν το ηθικόν του. Εμέ προσωπικώς, επειδή είχον πληροφορηθή την εθνικιστικήν μου δράσιν, με συνέλαβον τρεις φορές και με υπέβαλλον σε φρικώδη βασανιστήρια. Το πώς εσώθην και σε με τον ίδιον σήμερα που του αναλογίζομαι φαίνεται ψέμμα. Αλλά παρ’ όλα αυτά, αφού απέτυχον του σκοπού των τα τρία πρώτα έτη, απεφάσισαν να εφαρμόσουν δραστικώτερα μέσα. Είχον όμως αντιμετώπους εμάς τις εθνικιστικές ανταρτικές ομάδες. Όντες δε, ωργανωμένοι και έχοντες ικανόν οπλισμόν και άκαμπτον εθνικόν φρόνημα, αντιδρούσαμε αποτελεσματικώς εις τας κατακτητικάς ενεργείας των. Αρκεί να σας είπω ότι πολλάκις εστέλναμε ωπλισμένες ομάδες εντός του Βουλγαρικού εδάφους, προς δημιουργίαν αντιποίνων με επιτυχές αποτέλεσμα . Αλλά τελικώς εξώρμησαν με όλα τους τα μέσα ως ωργανωμένον Κράτος χρησιμοποιήσαντες 7 πλήρεις μεραρχίες, 24 αεροπλάνα βομβαρδιστικά πυροβολικό κλπ. οπότε κατά την επίθεσίν των εκείνην επετέθησαν κατά της γεφύρας του Νέστου. Κατά τα τέλη Αυγούστου του ιδίου έτους απεσύρθησαν και πάλιν εντός του Βουλγαρικού εδάφους ακολουθούμενοι και από πολλούς ελασίτες, οι οποίοι οσάκις μας επετίθοντο οι Βούλγαροι μας εκτύπων εκ των νότων. Η αποχώρησίς των εκείνη ωφείλετο εις την πίεσιν την ιδικήν μας οι οποίοι τότε διαθέταμε 12 χιλιάδας στρατό με 700 πολυβόλα αγγλικά ** Με τα μέσα αυτά και με την απόφασιν να τους απομακρύνωμεν οριστικώς εκ των εδαφών μας, απεφασίσαμεν να εξωρμήσωμεν την 14ην Σεπτεμβρίου κατ’ αυτών.
Μας εσταμάτησαν όμως καθ’ οδόν εις το 13ον χιλιόμετρον η στρατιωτική αποστολή, αποτελουμένη κυρίως από Άγγλους αξιωματικούς η οποία μας είπε ότι δεν είχαμε δικαίωμα να κτυπήσωμεν τους Βουλγάρους, διότι είχαν κάμει ανακωχήν με τα συμμαχικά στρατεύματα. Συνεκλήθη Συμβούλιον εις το οποίον επέμεινα ότι εκτός του Βουλγαρικού στρατού πρέπει να απομακρυνθούν και οι Βουλγαρικές οικογένειες. Δεν επήλθε συμφωνία και ανεβάλαμεν να συζητήσωμεν το πράγμα την άλλην ημέραν. Την επομένην όμως, μας επετέθησαν χωρίς λόγο Βούλγαροι με ελασίτας μαζί και εσημειώσαμε πολλά θύματα, κυρίως μεταξύ του αμάχου πληθυσμού*** Αξιώσαμε τότε από την Συμμαχική αποστολή, να μας επιτρέψη να τους εκδιώξουμε οπωσδήποτε. Απεφασίσθη εν Συμβουλίω, να σταλή αντιπροσωπεία εις Σόφιαν δια να συζητήση μετά της βουλγαρικής Κυβερνήσεως τον τρόπον της ταχυτέρας απομακρύνσεως των Βουλγάρων εκ του ελληνικού εδάφους. Εις την αποστολήν έλαβε μέρος ο Άγγλος Αντισυνταγματάρχης Μύλλερ και εγώ, και εκράτησα το Βουλγαρικόν Υπουργικόν Συμβούλιον επί ποδός 12 ολόκληρες ώρες έως ότου τους πείσω. Συνεφωνήθη να απομακρυνθούν αι Βουλγαρικές οικογένειες, δια τον στρατό δε, δεν ελήφθη καμία απόφασις, διότι έπρεπε να υπάρχη η έγκρισις των συμμάχων.
Εζήτησα δε, ως όρον, όπως αι αποχωρούσαι οικογένειαι περάσουν από Ελληνικόν έλεγχον. Και τούτο διότι είχα πικράν πείραν των Βουλγαρικών συστημάτων και μεθόδων. Ύστερα από την δοξασμένην αυτήν νίκην, την 22αν Σεπτεμβρίου εγένετο σύσκεψις των εκπροσώπων των ανταρτικών οργανώσεων υπό την προεδρείαν του Αντισυνταγματάρχου Μίλλερ, όστις προέβλεψε την συνεργασίαν Ελασιτών και Βουλγάρων. Και ενώ διαρκούσε η σύσκεψις, επέδραμον οι ελασίται και κατέσφαξαν ολόκληρα χωριά. ****
Εζήτησε τότε ο ατυχής συνταγματάρχης Αβδελάς, να του επιτραπή να σταλή προς διάλυσίν των. Συνελήφθη όμως ο ατυχής από Βουλγάρους και ελασίτας μαζί και αφού εκακοποιήθη επί 14 ολοκλήρους ημέρας, τελικώς εθανατώθη με μαχαιριές. Όταν, ύστερα από καιρό ανακαλύψαμε τον τάφο του, δίπλα του βρήκαμε σφαγμένους και άλλους 60 Έλληνας πατριώτας.
Την 22αν Σεπτεμβρίου, περνούσε από τον δημόσιον δρόμον παρά τας δοθείσας διαταγάς, όπως τα Βουλγαρικά αυτοκίνητα παρακάμπτουν την οδόν, ένα Βουλγαρικό αυτοκίνητον, το κατεδιώξαμεν και τελικώς το ηχμαλωτίσαμεν. Εντός του Βουλγαρικού αυτού αυτοκινήτου, βρήκαμε 15 ελασίτες ωπλισμένους. Την επομένην, Βουλγαρικός στρατός υπό τον Στρατηγόν Συράκωφ και Έλληνες ελασίτες επετέθησαν εναντίον μας και κατέσφαξαν άπειρα γυναικόπαιδα(!!!!!!).
Δια να μην γενικευθή εντός της πόλεως η ανθρωποσφαγή, ηνηγκάσθημεν να βγούμε στα βουνά και ουχί ως κακώς υπεστήριξεν ο κος Λαμπριανίδης, διότι δεν είμεθα εις θέσιν να τους αντιμετωπίσωμεν.Απεφασίσαμεν να επαναλάβωμεν την επίθεσιν, αλλά προ αυτού αναμέναμεν την άφιξιν του Λαμπριανίδη, ο οποίος μας εμήνυσε ότι θα έλθη να μας δη. Ήλθε πράγματι, αλλά μετά οκτώ ολόκληρους ημέρας και είδε τους ελασίτες να κατασφάζουν τα αθώα γυναικόπαιδα.(!!!!!) Συνοδεύετο τότε και από τον Πορφυρογέννην, τον κ. Κωστόπουλον και λοιπούς άλλους. Παρετάχθημεν και τους υπεδέχθημεν διαθέτοντες μίαν ισχυροτάτην τότε μαχητικήν δύναμιν με 1570 πολυβόλα(!!!!). Και ενώ αναμέναμεν την έγκρισιν να αναλάβωμεν δράσιν προς εκκαθάρισιν της καταστάσεως, επηρεασθείς φαίνεται ο κος Λαμπριανίδης από τον συνοδεύοντα αυτόν κ. Πορφυρογέννην, μας απέτρεψε… . Μας υπεσχέθη δε, ότι κατόπιν συνεννοήσεως μετά των άλλων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, θα εγκρίνη να αναλάβωμεν ημείς με τας δυνάμεις που διαθέτομεν την τήρησιν της τάξεως, εις ολόκληρον την περιοχήν. . Δεν πρόλαβε όμως να επιστρέψη εις την Δράμαν και μοι εκοινοποίησε διαταγή, όπως ο Εθνικός στρατός περιορισθή εις τον 7ον τομέα. Τον παρεκάλεσα όπως μας επιτρέψη να εγκατασταθώμεν εις την Δράμαν, ή και σε χωρία ακόμη, αλλά εστάθη αδύνατον. Σημειωτέον ότι με τας δυνάμεις που διαθέταμεν τότε, θα ηδυνάμεθα ν’ αντιμετωπίσωμεν αποτελεσματικώς, τόσον τους Βουλγάρους(!!!), όσον και τους ελασίτας(!!!). Με εκατοντάδας εγγράφων υπεδείκνυον προς όλους τους αρμοδίους την κομμουνιστικήν δράσιν και εζήτουν την λήψιν άμεσων μέτρων. Όλαι μου αι προσπάθειαι απέβησαν επί ματαίω…»
Σ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: Πόσοι εσφάγησαν εν συνόλω κύριε συνάδελφε;
Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: «Εις το διάστημα αυτό εσφάγησαν 2600» (αίσθησις) . Εν τω μεταξύ, η κυβερνητική αντιπροσωπεία έδωσε το δικαίωμα ενισχύσεως των ελασιτών. Προεβλέπαμεν τον κίνδυνον της επαναστάσεως. Και πράγματι την 1ην Δεκεμβρίου μας εκτύπησαν και μετά δύο ημέρας έκαμαν την επανάστασιν εις τας Αθήνας. Ήτο αδύνατον κύριοι να γίνη εις τας Αθήνας η επανάστασις, εάν δεν διελύοντο πρώτον τα τμήματα του Αντών Τσαούς. Τότε ημείς εμείναμεν απροστάτευτοι, ενώ οι κομμουνισταί ενισχύοντο από τους Βουλγάρους που επέστρεφον ήδη ανεμπόδιστοι εκ Βουλγαρίας. Έτσι εγκαταλελειμμένοι εις την τύχην μας εκρατήσαμεν επί 2 ½ μήνες. Οι ελασίτες με κατεδίωξαν τότε δια να με συλλάβουν, αντ’ εμού δε, συνέλαβον τον Καραβασίλην και τον Αλέκον Παπαδόπουλον, τον οποίον επετάλωσαν.
ΦΩΝΑΙ: Αίσχος, αίσχος.
Θ. ΤΟΥΡΚΟΒΑΣΙΛΗΣ: Υπάρχουν άνθρωποι που τους συμπαθούν.
Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Εγώ κύριοι, καταδιωκόμενος τότε, έπεσα εις τον Νέστον. Μετά πολλάς περιπετείας με διεκόμισαν κατόπιν οι Άγγλοι στη Θεσσαλονίκη.
Ν. ΔΑΡΒΕΡΗΣ: Μπορείτε να μας πείτε κ. συνάδελφε, διατί εξηπάτησαν τον Τσαούς Αντών; Ποίοι τον εξηπάτησαν;
Π. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν ο Τσαούς Αντών ήτο εις τα τμήματα να τα διοικεί αυτοπροσώπως με την πείραν και τας ικανότητας που είχε, ούτε τα τμήματα θα διελύοντο, ούτε η επανάστασις μπορούσε να γίνη…»
* αναφέρεται στην εξέγερση της Δράμας.Αρκετά αργότερα η ακροδεξια θα ανακαλυψει οτι ήταν "προβοκάτσια" του ΚΚΕ.
(Για τα γεγονότα της Δράμας http://metwpoistorias.blogspot.com/2009/01/1.html)
** Τα νούμερα προφανώς και είναι φανταστικά.
***αποκυήματα φαντασίας
****το ίδιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου